Вақте ки Худо оламро офарид, инсонро аз ду ҷинси муқобил, яъне мард ва зан офарид. Ӯ тамоми чизҳоро, яъне ҳайвоноту набототро ба итоати онҳо дод. Танҳо як дарахтро нарасед гуфт. Аммо Одаму Ҳавво ба хатогӣ роҳ доданду гуноҳ карданд. Онҳо меваи дарахти бадию некиро хӯрданд ва ба марг дучор шуданд.
