Ҳама бемориву ранҷу офате, ки бар сари одамизод меояд, аз пайи ҳамон гуноҳи содир кардаашон аст. Занҳо дар вақти ҳомиладорӣ азоб мекашанду мардҳо як умр аз паси ризқу рӯзӣ медаванд. Пас биёед коре кунем, ки ҳамеша аз гуноҳ дур бошем. Гуноҳ як лаҳза лаззат дорад, лекин як умр ҳасрат.
